Ruch Światło-Życie ma swoje źródło w nurcie odnowy Soboru Watykańskiego II (1962). Właśnie w tym okresie Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki, rozpoczął na polskiej ziemi dzieło Oaz Żywego Kościoła od zorganizowania rekolekcji dla ministrantów (1954).

Członkowie Ruchu Światło-Życie starali się umieścić Tajemnicę Paschalną w centrum swojego życia i posługi, wzrastając  w przekonaniu, że jedność Światła i Życia znalazła w działalności Chrystusa swój najpełniejszy wyraz. W Tajemnicy Paschalnej, Męki, Śmierci oraz Zmartwychwstania, najpełniej zajaśniało światło głoszące, iż Bóg jest Miłością. Wyrazem tego jest umiłowanie liturgii, a zwłaszcza eucharystycznej i należyte jej wartościowanie  jako szczytu, „do którego zmierza działalność Kościoła” i źródła, „z którego wypływa cała jego moc” (KL 10).

Od roku 1976 kiedy, to na obszarze Diecezji Gorzowskiej, Ruch Światło-Życie rozpoczął swoją działalność z polecenia bp. Wilhelma Pluty, znajdujemy informację o odbyciu się w Rokitnie pierwszej Oazy Rekolekcyjnej Animatorów. Z chwilą powstania Ruchu Światło-Życie w Diecezji Gorzowskiej rozpoczęto prace zmierzające do stworzenia odpowiedniej diakonii wychowawczej, złożonej z moderatorów i animatorów.

W tym czasie trwały także prace nad stworzeniem w diecezji diakonii liturgicznej i liturgiczno-muzycznej. Czego owocem w 1979 roku było uczestnictwo alumnów z Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu: Romana Litwińczuka, Leonarda Zycha i Stanisława Czerwińskiego w Kursie Oazowym Dla Animatorów w kierunku liturgiczno-muzycznym. Już wtedy do troski o piękno liturgii w środowiskach oazowych zmuszały różnorakie spotkania formacyjne Ruchu: rejonowe i diecezjalne dni wspólnoty, dni skupienia, diecezjalna pielgrzymka ministrantów i inne. W Rozporządzeniu Duszpasterskim L38 bp. Wilhelma Pluty możemy zauważyć, iż istniała tendencja do łączenia duszpasterstwa służby liturgicznej z metodami formacyjnymi Ruchu Światło-Życie, a wśród parafialnych zespołów liturgicznych wymieniano grupy oazowe. Do powiązań między wspólnotami Służby Liturgicznej, a Ruchem Światło-Życie można zaliczyć: przyjęcie jako wytyczne dla pracy osobistej członków SL m. in. 10 Drogowskazów Nowego Człowieka, przyjęcie programu formacyjnego Ruchu, obowiązkowy udział w ONŻ: I, II i III stopnia dla członków wspólnot lektorskich i zespołów liturgicznych żeńskich. Jednak nadal nie miało miejsca powstanie osobnej wspólnoty diakonijnej w Ruchu Światło-Życie na terenie diecezji, która podejmowałaby całościową troskę o liturgię.

Z początkiem lat dziewięćdziesiątych można zauważyć zwiększenie zainteresowania sprawami liturgii we wspólnotach oazowych Diecezji Gorzowskiej. Należy podkreślić, iż do czasu powstania Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej, tylko Diecezjalna Diakonia Muzyczna podejmowała systematyczną troskę o piękno liturgii. Podczas spotkań Ruchu Światło-Życie troskę o sprawy służby Bożej podejmowały doraźnie tworzone zespoły animatorskie lub proszono o posługę zespoły liturgiczne z poszczególnych parafii.

Za moment powstania Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej należy uznać udział animatorów: Andrzeja Hładkiego z Gorzowa Wlkp. oraz Marcina Gorzelnego z Zielonej Góry w ogólnopolskim Kursie Oazowym Dla Animatorów Liturgii (KODAL), który odbył się pod przewodnictwem o. Huberta Lupy w Bukowinie Tatrzańskiej w dniach 27 stycznia – 2 lutego 1992 roku. Po powrocie zainicjowali Oni powstanie Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej. Wtedy też zrodził się pomysł organizowania spotkań formacyjnych w dwóch rejonach Ruchu Światło-Życie: gorzowskim i zielonogórskim. Pierwsze spotkanie w Gorzowie Wlkp. odbyło się 16 grudnia 1992 roku. W tym roku Ojciec Święty Jan Paweł II konstytucją apostolską „Totus Tuus Poloniae Populus” (25. III. 1992) dokonał reorganizacji struktur kościelnych w Polsce. Na mocy podjętych decyzji zmieniono wówczas nazwę Diecezji Gorzowskiej na Zielonogórsko-Gorzowską, przenosząc stolicę do Zielonej Góry. Natomiast spotkania w rejonie zielonogórskim rozpoczęły się w roku 1993. Opiekę nad powstającą diakonią objął ks. Roman Litwińczuk, moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie.

23 stycznia do 1 lutego 1993 roku zorganizowano pierwszy na terenie diecezji KODAL, który odbył się w domu rekolekcyjnym „Emaus” w Zielonej Górze, a moderatorem był ks. Piotr Spychała. Na podstawie zapisków z ogólnopolskiego KODAL-u w Brzegach przygotowano konspekt, który w części ogólnej podejmował następujące tematy: Bóg Ojciec, Syn, Duch Święty (modlitwa), Słowo Boże, Eucharystia, Historia Zbawienia, Kościół (sakrament roku liturgicznego) oraz Radość (śpiew). Na program każdego dnia składały się następujące elementy: Eucharystia i wspólne modlitwy Liturgią Godzin, Namiot Spotkania, ćwiczenia praktyczne, synteza biblijna oraz synteza liturgiczna.

Od tego czasu KODAL odbywa się co roku w trakcie ferii zimowych. Miejscami, gdzie przeprowadzano rekolekcje były: dom rekolekcyjny „Emaus” w Zielonej Górze (1993-1997), Wyższe Seminarium Duchowne w Paradyżu (1998-2005); dom rekolekcyjny w Głogowie (2006-2014), Żary-Kunice (2015-2017), Luboń k. Poznania (2018-2019), a aktualnie (od 2020) powrócił do Paradyża. Moderatorami rekolekcji byli kolejno: ks. Piotr Spychała, ks. Zbigniew Kobus, ks. Tomasz Dobrowolski, ks. Andrzej Hładki, ks. Robert Patro, ks. Ryszard Stankiewicz,  ks. Tomasz Sałatka, a od roku 2017 obecny moderator DDL -  ks. Adam Czeponis. Oprócz moderatorów rekolekcji zmieniały się także osoby odpowiedzialne za Diakonię w naszej diecezji. Poniżej przedstawione zostały osoby, które na przestrzeni lat obejmowały stanowiska odpowiedzialnych.

Moderatorzy DDL

Nazwisko Imię

lata

1) Ks. Roman Litwińczuk

2) Ks. Andrzej Hładki

3) Ks. Tomasz Sałatka

4) Ks. Adam Czeponis

5) Ks. Bartosz Warwarko

(1992-1999)

(1999-2006)

(2006-2017)

(2017-2021)

(2021-obecnie)

 

Animatorzy odpowiedzialni DDL

Animatorki odpowiedzialne za posługę pań

Nazwisko Imię

lata

Nazwisko Imię

lata

1) Andrzej Hładki

2) Adrian Put

3) Piotr Marciniszyn

4) Paweł Krawczyk

5) Jarosław Szyszka

6) Mateusz Krzan

7) Kamil Jankowski

8) Piotr Michalski

9) Mateusz Kowalik

10) Dariusz Juryk

(1992-1995)

(1995-1998)

(1998-2000)

(2000-2007)

(2007-2009)

(2009-2011)

(2011-2017)

(2017-2020)

(2020- 2022)

(2022-obecnie)

1) Alicja Huńczak

2) Karolina Suchocka

3) Katarzyna Jurgońska

4) Arleta Sierżant

5) Monika Krasowska

6) Anna Drobnik

7) Aleksandra Wiertelak

8) Julia Frankowska

9) Joanna Huczko

10) Tamara Murzyńska

(1997-1998)

(1998-2000)

(2000-2002)

(2002-2004)

(2004-2007)

(2007-2014)

(2014-2017)

(2017-2020)

(2020- 2022)

(2022-obecnie)

 

Od 2006 roku do 2015 roku (z wyjątkiem 2009) KODAL odbywał się także w okresie wakacji letnich.

Ponadto Diecezjalna Diakonia Liturgiczna Ruchu Światło-Życie od początku swojego istnienia zawsze przejawiała dużą aktywność i zaangażowanie w sprawy odnowy liturgii w diecezji, a na przestrzeni lat pełniła i nadal pełni posługę podczas:

 

- nawiedzenia Gorzowa przez figurę Matki Bożej Fatimskiej w dniach 1-2 czerwca 1996 roku,

-  wizyty papieża Jana Pawła II w Gorzowie w 1997 roku

- od roku 1994 podczas Diecezjalnych Dni Młodych,

- corocznej wakacyjnej oazy lektorskiej i ministranckiej,

- corocznych oaz wakacyjnych jako animator liturgiczny,

- pielgrzymek Ruchu Światło-Życie do Rokitna,

- pielgrzymek maturzystów na Jasną Górę,

- pielgrzymek służby liturgicznej do Seminarium Duchownego w Paradyżu,

- diecezjalnych i rejonowych dni wspólnoty,

- prowadzenia stałej, comiesięcznej formacji w rejonach,

- obchodów ważniejszych uroczystości w kalendarzu liturgicznym.

Należy również wspomnieć o wydawanym niegdyś biuletynie Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, „Misterium”. Powstał on z inicjatywy Koła Liturgicznego Zielonogórsko-Gorzowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu oraz diakonii. Od 2011 roku koło wydawało „Kartkę z liturgii”. Od roku 2020 Diakonia Liturgiczna opracowuje dwumiesięcznik “L jak Liturgia”.

 

Wspólnota na przestrzeni lat przeżywała różne okresy i wydarzenia, mimo tego wszyscy jej członkowie zawsze pragnęli głosić i pomagać innym w przeżywaniu i zrozumieniu tego, że Misterium Paschalne Chrystusa nie jest tylko wydarzeniem, które się skończyło, ale jest ono żywą obecnością celebrowaną w liturgii Kościoła. A sam Kościół jest rzeczywistością historyczną przechowującą pamięć o każdym wydarzeniu ze swoich dziejów, gdyż są one świadectwem niesamowitego spotkania Boga z człowiekiem.

 


Bibliografia:

  • Okoliczności powstania, organizacja i działalność Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej Ruchu Światło-Życie diecezji zielonogórsko-gorzowskiej do roku 2000 - Ks. Adrian Put;
  • Charyzmat i duchowość ruchu Światło-Życie – ks. Franciszek Blachnicki;
  • Liturgia a wspólnota –ks. Franciszek Blachnicki;
  • Materiały Diecezjalnego Archiwum Ruchu Światło- Życie