Ruch Światło-Życie ma swoje źródło w nurcie odnowy Soboru Watykańskiego II (1962). Właśnie w tym okresie Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki, rozpoczął na polskiej ziemi dzieło Oaz Żywego Kościoła od zorganizowania rekolekcji dla ministrantów (1954).
Członkowie Ruchu Światło-Życie starali się umieścić Tajemnicę Paschalną w centrum swojego życia i posługi, wzrastając w przekonaniu, że jedność Światła i Życia znalazła w działalności Chrystusa swój najpełniejszy wyraz. W Tajemnicy Paschalnej, Męki, Śmierci oraz Zmartwychwstania, najpełniej zajaśniało światło głoszące, iż Bóg jest Miłością. Wyrazem tego jest umiłowanie liturgii, a zwłaszcza eucharystycznej i należyte jej wartościowanie jako szczytu, „do którego zmierza działalność Kościoła” i źródła, „z którego wypływa cała jego moc” (KL 10).
Od roku 1976 kiedy, to na obszarze Diecezji Gorzowskiej, Ruch Światło-Życie rozpoczął swoją działalność z polecenia bp. Wilhelma Pluty, znajdujemy informację o odbyciu się w Rokitnie pierwszej Oazy Rekolekcyjnej Animatorów. Z chwilą powstania Ruchu Światło-Życie w Diecezji Gorzowskiej rozpoczęto prace zmierzające do stworzenia odpowiedniej diakonii wychowawczej, złożonej z moderatorów i animatorów.
W tym czasie trwały także prace nad stworzeniem w diecezji diakonii liturgicznej i liturgiczno-muzycznej. Czego owocem w 1979 roku było uczestnictwo alumnów z Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu: Romana Litwińczuka, Leonarda Zycha i Stanisława Czerwińskiego w Kursie Oazowym Dla Animatorów w kierunku liturgiczno-muzycznym. Już wtedy do troski o piękno liturgii w środowiskach oazowych zmuszały różnorakie spotkania formacyjne Ruchu: rejonowe i diecezjalne dni wspólnoty, dni skupienia, diecezjalna pielgrzymka ministrantów i inne. W Rozporządzeniu Duszpasterskim L38 bp. Wilhelma Pluty możemy zauważyć, iż istniała tendencja do łączenia duszpasterstwa służby liturgicznej z metodami formacyjnymi Ruchu Światło-Życie, a wśród parafialnych zespołów liturgicznych wymieniano grupy oazowe. Do powiązań między wspólnotami Służby Liturgicznej, a Ruchem Światło-Życie można zaliczyć: przyjęcie jako wytyczne dla pracy osobistej członków SL m. in. 10 Drogowskazów Nowego Człowieka, przyjęcie programu formacyjnego Ruchu, obowiązkowy udział w ONŻ: I, II i III stopnia dla członków wspólnot lektorskich i zespołów liturgicznych żeńskich. Jednak nadal nie miało miejsca powstanie osobnej wspólnoty diakonijnej w Ruchu Światło-Życie na terenie diecezji, która podejmowałaby całościową troskę o liturgię.
Z początkiem lat dziewięćdziesiątych można zauważyć zwiększenie zainteresowania sprawami liturgii we wspólnotach oazowych Diecezji Gorzowskiej. Należy podkreślić, iż do czasu powstania Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej, tylko Diecezjalna Diakonia Muzyczna podejmowała systematyczną troskę o piękno liturgii. Podczas spotkań Ruchu Światło-Życie troskę o sprawy służby Bożej podejmowały doraźnie tworzone zespoły animatorskie lub proszono o posługę zespoły liturgiczne z poszczególnych parafii.
Za moment powstania Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej należy uznać udział animatorów: Andrzeja Hładkiego z Gorzowa Wlkp. oraz Marcina Gorzelnego z Zielonej Góry w ogólnopolskim Kursie Oazowym Dla Animatorów Liturgii (KODAL), który odbył się pod przewodnictwem o. Huberta Lupy w Bukowinie Tatrzańskiej w dniach 27 stycznia – 2 lutego 1992 roku. Po powrocie zainicjowali Oni powstanie Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej. Wtedy też zrodził się pomysł organizowania spotkań formacyjnych w dwóch rejonach Ruchu Światło-Życie: gorzowskim i zielonogórskim. Pierwsze spotkanie w Gorzowie Wlkp. odbyło się 16 grudnia 1992 roku. W tym roku Ojciec Święty Jan Paweł II konstytucją apostolską „Totus Tuus Poloniae Populus” (25. III. 1992) dokonał reorganizacji struktur kościelnych w Polsce. Na mocy podjętych decyzji zmieniono wówczas nazwę Diecezji Gorzowskiej na Zielonogórsko-Gorzowską, przenosząc stolicę do Zielonej Góry. Natomiast spotkania w rejonie zielonogórskim rozpoczęły się w roku 1993. Opiekę nad powstającą diakonią objął ks. Roman Litwińczuk, moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie.
23 stycznia do 1 lutego 1993 roku zorganizowano pierwszy na terenie diecezji KODAL, który odbył się w domu rekolekcyjnym „Emaus” w Zielonej Górze, a moderatorem był ks. Piotr Spychała. Na podstawie zapisków z ogólnopolskiego KODAL-u w Brzegach przygotowano konspekt, który w części ogólnej podejmował następujące tematy: Bóg Ojciec, Syn, Duch Święty (modlitwa), Słowo Boże, Eucharystia, Historia Zbawienia, Kościół (sakrament roku liturgicznego) oraz Radość (śpiew). Na program każdego dnia składały się następujące elementy: Eucharystia i wspólne modlitwy Liturgią Godzin, Namiot Spotkania, ćwiczenia praktyczne, synteza biblijna oraz synteza liturgiczna.
Od tego czasu KODAL odbywa się co roku w trakcie ferii zimowych. Miejscami, gdzie przeprowadzano rekolekcje były: dom rekolekcyjny „Emaus” w Zielonej Górze (1993-1997), Wyższe Seminarium Duchowne w Paradyżu (1998-2005); dom rekolekcyjny w Głogowie (2006-2014), Żary-Kunice (2015-2017), Luboń k. Poznania (2018-2019), a aktualnie (od 2020) powrócił do Paradyża. Moderatorami rekolekcji byli kolejno: ks. Piotr Spychała, ks. Zbigniew Kobus, ks. Tomasz Dobrowolski, ks. Andrzej Hładki, ks. Robert Patro, ks. Ryszard Stankiewicz, ks. Tomasz Sałatka, a od roku 2017 obecny moderator DDL - ks. Adam Czeponis. Oprócz moderatorów rekolekcji zmieniały się także osoby odpowiedzialne za Diakonię w naszej diecezji. Poniżej przedstawione zostały osoby, które na przestrzeni lat obejmowały stanowiska odpowiedzialnych.
Moderatorzy DDL |
|
Nazwisko Imię |
lata |
1) Ks. Roman Litwińczuk 2) Ks. Andrzej Hładki 3) Ks. Tomasz Sałatka 4) Ks. Adam Czeponis 5) Ks. Bartosz Warwarko |
(1992-1999) (1999-2006) (2006-2017) (2017-2021) (2021-obecnie) |
Animatorzy odpowiedzialni DDL |
Animatorki odpowiedzialne za posługę pań |
||
Nazwisko Imię |
lata |
Nazwisko Imię |
lata |
1) Andrzej Hładki 2) Adrian Put 3) Piotr Marciniszyn 4) Paweł Krawczyk 5) Jarosław Szyszka 6) Mateusz Krzan 7) Kamil Jankowski 8) Piotr Michalski 9) Mateusz Kowalik 10) Dariusz Juryk |
(1992-1995) (1995-1998) (1998-2000) (2000-2007) (2007-2009) (2009-2011) (2011-2017) (2017-2020) (2020- 2022) (2022-obecnie) |
1) Alicja Huńczak 2) Karolina Suchocka 3) Katarzyna Jurgońska 4) Arleta Sierżant 5) Monika Krasowska 6) Anna Drobnik 7) Aleksandra Wiertelak 8) Julia Frankowska 9) Joanna Huczko 10) Tamara Murzyńska |
(1997-1998) (1998-2000) (2000-2002) (2002-2004) (2004-2007) (2007-2014) (2014-2017) (2017-2020) (2020- 2022) (2022-obecnie) |
Od 2006 roku do 2015 roku (z wyjątkiem 2009) KODAL odbywał się także w okresie wakacji letnich.
Ponadto Diecezjalna Diakonia Liturgiczna Ruchu Światło-Życie od początku swojego istnienia zawsze przejawiała dużą aktywność i zaangażowanie w sprawy odnowy liturgii w diecezji, a na przestrzeni lat pełniła i nadal pełni posługę podczas:
- nawiedzenia Gorzowa przez figurę Matki Bożej Fatimskiej w dniach 1-2 czerwca 1996 roku,
- wizyty papieża Jana Pawła II w Gorzowie w 1997 roku
- od roku 1994 podczas Diecezjalnych Dni Młodych,
- corocznej wakacyjnej oazy lektorskiej i ministranckiej,
- corocznych oaz wakacyjnych jako animator liturgiczny,
- pielgrzymek Ruchu Światło-Życie do Rokitna,
- pielgrzymek maturzystów na Jasną Górę,
- pielgrzymek służby liturgicznej do Seminarium Duchownego w Paradyżu,
- diecezjalnych i rejonowych dni wspólnoty,
- prowadzenia stałej, comiesięcznej formacji w rejonach,
- obchodów ważniejszych uroczystości w kalendarzu liturgicznym.
Należy również wspomnieć o wydawanym niegdyś biuletynie Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej, „Misterium”. Powstał on z inicjatywy Koła Liturgicznego Zielonogórsko-Gorzowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu oraz diakonii. Od 2011 roku koło wydawało „Kartkę z liturgii”. Od roku 2020 Diakonia Liturgiczna opracowuje dwumiesięcznik “L jak Liturgia”.
Wspólnota na przestrzeni lat przeżywała różne okresy i wydarzenia, mimo tego wszyscy jej członkowie zawsze pragnęli głosić i pomagać innym w przeżywaniu i zrozumieniu tego, że Misterium Paschalne Chrystusa nie jest tylko wydarzeniem, które się skończyło, ale jest ono żywą obecnością celebrowaną w liturgii Kościoła. A sam Kościół jest rzeczywistością historyczną przechowującą pamięć o każdym wydarzeniu ze swoich dziejów, gdyż są one świadectwem niesamowitego spotkania Boga z człowiekiem.
Bibliografia:
- Okoliczności powstania, organizacja i działalność Diecezjalnej Diakonii Liturgicznej Ruchu Światło-Życie diecezji zielonogórsko-gorzowskiej do roku 2000 - Ks. Adrian Put;
- Charyzmat i duchowość ruchu Światło-Życie – ks. Franciszek Blachnicki;
- Liturgia a wspólnota –ks. Franciszek Blachnicki;
- Materiały Diecezjalnego Archiwum Ruchu Światło- Życie