W dniach 30.11-02.12 uczestniczyliśmy w Oazie Jedności Diakonii Liturgicznej w Laskach k. Warszawy. Rozpoczęliśmy w piątek od zawiązania wspólnoty, posiłku oraz Eucharystii z Nieszporami.
Tematy poruszanych treści podczas całego weekendu głownie dotyczył zadania i misji Diakonii Liturgicznej w Ruchu oraz spojrzenia na odnowę soborową liturgii, jako zadania dla całego Ruchu Światło – Życie a nie tylko dla naszej diakonii. Zastanawialiśmy się nad aspektem, dlaczego liturgia nie jest pasją wszystkich członków Ruchu Światło – Życie, choć przyjmują Drogowskazy Nowego Człowieka, w tym krok dotyczący liturgii.
Podczas weekendu był też moment na spotkanie w grupach, w którym to działaliśmy metodą ewangelicznych rewizji życia. Rozważając element “widzieć”, spojrzeliśmy na nasze życie duchowe, odpowiadaliśmy na pytanie, czym właściwie jest dla nas liturgia. Dalej spojrzeliśmy na poprawność jej wykonywania, troskę o nią, formację Służby Liturgicznej Ołtarza, przeanalizowaliśmy nasze oazy wakacyjne pod kątem liturgii. W punkcie “osądzić” zbadaliśmy na nowo treści Drogowskazu poświęconemu liturgii. W ostatnim kroku “działać”, podejmowaliśmy próbę stworzenia konkretnych wskazań do dalszej pracy formacyjnej, głębszego przeżywania liturgii, animowania życia parafialnego.
Na Oazie Jedności był też czas na Krąg Liturgiczny, podczas którego przenalizowaliśmy teksty liturgiczne na niedzielę i wspólnie zaplanowaliśmy formularz Mszy Świętej, komentarze, modlitwę wiernych oraz podzieliliśmy się tym, jak Słowo Boże przeznaczone na niedzielę dotyka naszego serca.
Nie zabrakło również czasu na wspólne dzielenie się tym, co dzieje się w naszych poszczególnych diakoniach w diecezjach. Każdy przygotował prezentację multimedialną i przedstawił wnioski ze swojej działalności.
Był też taki szczególny moment podczas tego spotkania, kiedy wszyscy wyruszyliśmy na cmentarz na Powązki, by pomodlić się nad grobem ks. Wojciecha Danielskiego.
Myślę, że ten czas pomógł jeszcze bardziej ucieszyć się tym, co w naszej diakonii dokonuje się w ciągu roku, ale i również zaplanować kolejne wspólne działania.
ks. Adam Czeponis